Innym problemem wyplywajacym z nadmiernego podkreslania wspólzawodnictwa jest sklonnosc do robienia niefortunnych porównan

Innym problemem wypływającym z nadmiernego podkreślania współzawodnictwa jest skłonność do robienia niefortunnych porównań. W dziecku, które potrafi osiągnąć jedynie przeciętne postępy w szkole, wywołuje się poczucie niższości, ponieważ nie umie stanąć na czele klasy. Dziecko, które ma niski iloraz inteligencji, a które uczy się jak może najlepiej, zniechęca się, bo nigdy nie może osiągnąć we współzawodnictwie powodzenia. Trudnością w klimacie współzawodnictwa jest to, że wygrana – to, że się jest najlepszym czy pierwszym – jest jedynym ważnym celem a wszystko inne uważa się za pewnego rodzaju niepowodzenie. W takich warunkach nauka przestaje być ważna dla samej siebie czy dla podstawowych ludzkich potrzeb, jakie może zaspokoić – jest tylko środkiem, dzięki któremu można wygrać lub przegrać. A kiedy panującym klimatem jest klimat intensywnego współzawodnictwa, większość dzieci jest skazana na niepowodzenie, ponieważ tylko kilku wybrańców może udać się zdobycie najwyższych zaszczytów. [patrz też: psychiatra Łódź, difenhydramina, psycholog dziecięcy Warszawa ]