Jeszcze inne badanie małych zespołów, przeprowadzone przez Williama Haythoma, doprowadziło do podobnych rezultatów. Haythom stwierdza, że współdziałanie, sprawność i wnikliwość pomagają w funkcjonowaniu zespołu, ale że dążenie do osobistego wyróżnienia się jednostkowego (pewna forma współzawodnictwa) zmniejszało zwartość (spoistość) i koleżeństwo i przeszkadzało w gładkim funkcjonowaniu zespołu. Problem, co zrobić ze współzawodnictwem, jest niezmiernie złożony. Szkoły znajdują się pod dużym naciskiem, by uczyć dzieci współzawodnictwa, ponieważ, jak się to często zauważa, żyjemy we współzawodniczącym świecie. Jednakże obywatele wywierający taki nacisk na szkołę zazwyczaj przeoczają fakt, że dzieci nauczyły się wielu technik współzawodnictwa zanim przyszły do szkoły (nauczyły się np. współzawodniczyć z braćmi i siostrami) i że istnieją pewne praktyki w szkole, takie jak system dawania ocen i nagród (wyróżnie ń), które już przyczyniają się w wysokim stopniu do współzawodnictwa. Nie ma powodu, jak wskazuje Fred T. Wilhelma, aby robić szkołę bardziej współzawodniczą niż życie poza szkołą, a jednak tego się tak często żąda. Ponadto umiejętności współdziałania są o wiele bardziej podstawowe dla powodzenia w życiu niż umiejętności współzawodnictwa. Doprawdy, istnienie świata cywilizowanego może zależeć od tego, czy będziemy zdolni nauczyć się jak najskuteczniej między sobą współpracować. [hasła pokrewne: choroby krwi objawy, meniscektomia, stomatologia tychy ]
2 miesiące ago
245 words