Szereg prac wskazał, że istnieje korelacja między pozycją socjometryczną a ogólnym przystosowaniem emocjonalnym. Praca Kuhlera i Collistera, omówiona kilka stronic wcześniej, wskazuje na fakt, że uczniowie, którzy są najbardziej akceptowani, mają zazwyczaj najmniej trudności w nauce, to znaczy łatwiej kończą studia. Merl E. Bonney przeprowadził intensywne studia nad 5 najbardziej uznawanymi dziećmi i 5 najmniej uznawanymi dziećmi z całej grupy liczącej 92. Stwierdził, że owych 5 najmniej uznawanych dzieci miało o wiele więcej trudności zarówno w domu, jak i w szkole. Troje z 5 najmniej popularnych dzieci pochodziło z rozbitych domów, w przeciwieństwie do owych 5 najbardziej popularnych. Przeciętny współczynnik inteligencji 5 najbardziej popularnych dzieci był 112; u dzieci najmniej popularnych 92. Stwierdza również znamienny związek między społeczno-ekonomicznym stanowiskiem rodziców a uznawaniem dzieci przez inne dzieci. Mary L. Northway zbada ła 20 najrzadziej wybieranych (przez innych) dzieci na 80 uczniów klas piątych i szóstych. Stwierdziła, że zwykle należały one do 3 typów: dzieci apatyczne, odosobniające się; spokojne, dzieci zamknięte w sobie, niezainteresowane życiem społecznym i dzieci hałaśliwe, buntownicze, społecznie nieprzystosowane. Wydaje się, że istnieje wspólny czynnik, przebiegający przez szereg prac, które omówiliśmy w tym i poprzednim rozdziale. Dziecko, które jest najmniej uznawane, ma zwykle więcej trudności emocjonalnych, zarówno w szkole, jak i w domu; ma mniejsze zamiłowanie do studiów, łatwiej odpada wcześnie ze szkoły i częściej pochodzi z niższej klasy społeczno-ekonomicznej. Dziecko, które jest najbardziej uznawane, ma zwykle lepsze stopnie, wyższy współczynnik inteligencji, ma mniej trudności intelektualnych i pochodzi z domu o wyższej randze w znaczeniu społecznym. [przypisy: unomedical, diflukan, kardiolog dziecięcy radom ]
2 miesiące ago
285 words